Zaman Algısı...

Işık hızında hareket eden bir araç aracın dışındaki sabit bir gözlemci tarafından ışık olarak görünür. Işık hızında 2 araç yine sabit bir gözlemci tarafından iki farklı ışık olarak görünür. Bu durumda 1. aracın penceresinden sabit gözlemciye bakan kişi gözlemciyi ve diğer her şeyi ışık olarak görür ama diğer aracı gördüğündeyse ışk olarak değil sabit durağan bir halde aracı ve eğer yakınındaysa diğer araçtaki insanı görüp ona el sallayabilir. Karanlık evrenimiz içinde her şey yok olup sadece bu araçlardan biri kalsa ve ışık hızında hareket ediyorsa pencereden dışarıya baktığında başka hiç bir varlık olmadığı için koyu bir karanlık görmektedir fakat bir gezegen varsave pencereden ona baktığında onu bir ışık topu olarak görür.

Bu noktada yukarıdaki araçlarımızı kullanan pilotlardan birine bakalım acaba gerçekten de ışık hızında giden bir araçtaki pilot yerde ona bakan kişiyi ışık olarak mı görür ? Bu pilotun algısıyla ilgili bir konu olduğu için olaya sadece kendi benzer bir deneyimimden açıklık getirebilirim :

10-11 yaşlarında bir çocukken bir arkadaşımla birlikte sıcak yaz günü epeyce dik olan dağ yoluna çıktık. Yolun bir yerinde artık yorgunluktan pedal çeviremediğimiz için bisikletin yanında yürüyerek ellerimiz gidonlarda epeyce yukarılara çıktık asfalt yolda. bir yere geldiğimizde artık bu kadar yeterli diyerek durduk. Uzun bir bayır önümde aşağıya uzanıyordu,sol tarafımdaysa Bursa'ya yukarıdan bakıyordum ve bisikletime binip kendimi bayırdan aşağıya bıraktım,arkadaşım ise kontrollü bir şekilde arkamdan daha yavaş iniyordu. Yaz sıcağının,yorgunluğun da etkisiyle yüzüme ve bedenime çarpan rüzgarı harika bir şekilde duyumsarken gidonları bıraktım ve kollarımı iki yana açıp huşuyla gözlerimi kapattım... Gözlerimi açtığımda her şeyi ağır çekimde bir film izlermiş gibi görmekteydim, direksiyon ağır ağır sağa ve sola hareket ediyordu ve ben refleks olarak gidonları yakalamaya çalıştım ama kollarım çok daha ağır hareket etmekteydi ve ne kadar uğraşsam da gidonları tutamıyordum onlar çok daha hızlı hareket ediyordu kollarıma göre ama genel olarak normal hareket algıma göre herşey çok ağır hareket etmekteydi. Kaza geçirmekte olduğumun,bisikleti bir şekilde kontrol etmem gerektiğinin çok net kusursuz farkındaydım,panik duygusu beni kilitlememiş aksine hala durumu kontrol altına alabileceğimi düşünüyordum. Bisikleti kontrol etme savaşımım sonuçsuzdu . Direksiyonun sağa-sola 3-5 dönüşünden ve kollarımın hızı ona yetişememesinden sonra bisikletle birlikte devrildim. Devrilme anından önce kısa süreli bir bilinç kaybı yaşadım fakat gözlerimi açtığımda yüzümde sıcak asfaltı ve kanımı hissediyordum...

İnsanın mekan ve hareket algısının değişebileceğini kendi deneyimimle o kazada öğrendim. Bu yüzden ışık hızında hareket eden araçtaki pilotumuzun pencereden dışarıya baktığında ne gördüğü subjektif bir konudur ve tam olarak asla bilemem...

Bu yazı alacahirka tarafından hafif.org adresli sitede yayımlanmak üzere yazılmıştır. Kaynak gösterilmeksizin kopyalanamaz.